Travmanın içinde bir psikolog: 6 şubat kayıp, acı ve iyileşme yolculuğu

6 Şubat 2023’te, Türkiye’nin güneydoğusunda Kahramanmaraş ve Elbistan merkezli 7.7 ve 7.6 büyüklüğünde iki büyük sarsıntı meydana geldi. Bu felaket, binlerce insanın hayatını kaybetmesine neden olarak Türkiye’nin en acı tarihlerinden biri olarak kayıtlara geçti. Sarsıntının ikinci yılında, anne ve babasını kaybeden Psikolog Serkan Yükcü, duygularını ve yaşadığı acıyı bir yazıyla paylaştı.

Günlerden 6 Şubat, Saat 04.00 ve Mekke- İstanbul seferini yapan Türk Hava Yolları TK0702 kodlu uçağımız İstanbul havalimanına iniyor. Telefonumu açar açmaz, bir telefon geliyor. Sanırım Umre’de olduğumu bilen birisi sabah namazı için dua istiyor da telefon açtı diye düşünerek açıyorum telefonu. Karşıdaki ses “Serkan, annenlere ulaşamıyoruz, sen haber aldın mı ?” diye sorunca “Abi, şu anda yeni uçaktan indim, hiçbir şeyden haberim yok” diyerek huzursuz olarak telefonu kapatıyor ve karşılık gelmeyen binlerce davet yaparak apar topar kardeşim Furkan ile birlikte Adıyaman’a hakikat yola çıkıyoruz…

6 Şubat zelzelesi, Türkiye’nin kalbinde derin yaralar açtı. Binlerce insan hayatını kaybetti, binlercesi evsiz kaldı ve sayısız aile parçalandı. Bu felaketin akabinde, birçok insan hem fizikî hem de duygusal olarak derin bir acıyla baş başa kaldı. Lakin bu acı, bir psikolog için belki de daha karmaşık bir hal alıyor. Zira bu defa, diğerlerinin acısını anlamaya ve düzgünleştirmeye çalışan bir profesyonel, kendi acısıyla yüzleşmek zorunda kalıyor.

BUGÜN 6 ŞUBAT 2025… O, KARA VE SOĞUK GÜNÜN 2. YILINA GİRİYORUZ

Aile üyelerinin birçoğunu kaybeden bir psikolog, travmanın hem profesyonel hem de ferdî boyutunu birebir anda yaşıyor. Bir yandan, mesleksel bilgisiyle travmanın ruhsal tesirlerini anlamaya çalışırken, öbür yandan kendi kalbinde açılan boşluğu hissetmekten kaçamıyor. Bu durum, bir psikolog için benzersiz bir zorluk yaratıyor: Kendi acısını güzelleştirmeye çalışırken, diğerlerine da yardım etme sorumluluğunu taşımak.

TRAVMANIN RUHSAL ETKİLERİ

Travma, bilhassa ani ve beklenmedik bir halde gerçekleşen kayıplar sonrasında, insan psikolojisinde derin izler bırakır. Zelzele üzere doğal afetler, yalnızca fizikî yıkıma değil, birebir vakitte duygusal bir yıkıma da neden olur. Kayıp, bilhassa anne ve baba üzere temel bağlanma figürlerinin kaybı, kişinin dünyasını alt üst edebilir. İnkar, öfke, pazarlık, depresyon ve kabullenme üzere evreler, yas sürecinin doğal kesimleridir. Lakin bu süreç, herkes için farklı hallerde ve farklı vakitlerde yaşanır.

Bir psikolog olarak, bu süreçleri bilmek, tahminen de ferdî acıyı daha da karmaşık hale getirebilir. Zira her adımı tahlil etme eğilimi, hislerin doğal akışını engelleyebilir. Fakat unutmamak gerekir ki, psikologlar da insandır ve onların da acıyı hissetme, yas tutma ve düzgünleşme hakkı vardır.

DUYGUSAL YÜK VE DÜZGÜNLEŞME YOLCULUĞU

Anne ve babasını kendi elleriyle sonsuza uğurlayan bir psikolog, belki de hayatının en ağır duygusal yükünü taşıyor. Onların sesini, dokunuşunu, varlığını özlemek, her gün yeni bir acıya dönüşebilir. Lakin bu acı, birebir vakitte onların sevgisinin ve mirasının bir hatırlatıcısıdır. Düzgünleşme süreci, bu sevgiyi kalpte taşıyarak, onların anısını yaşatmaktan geçer.

İyileşme, bir psikolog için belki de mesleksel kimliğiyle şahsî kimliği ortasında bir istikrar kurmayı gerektirir. Kendine, tıpkı danışanlarına gösterdiği şefkat ve anlayışı göstermek, bu süreçte kritik bir adımdır. Kendi acısını kabul etmek, hislerini söz etmek ve gerekirse profesyonel takviye almak, güzelleşme seyahatinin değerli kesimleridir.

UMUT VE DAYANIKLILIK 

Travma, hayatın en güçlü tecrübelerinden biridir. Lakin insan ruhu, inanılmaz bir dayanıklılık ve düzgünleşme kapasitesine sahiptir. Tüm bu acılara maruz kalan bir psikolog, bu zorlu yolculukta, kendi acısını anlamaya ve düzgünleştirmeye çalışırken, birebir vakitte diğerlerine da umut ve şifa verebilir. Zira acıyı derinden anlayan bir kalp, oburlarının acısını daha da derinden güzelleştirebilir.

Bu süreçte, kendine vakit tanımak, sevdiklerinin anısını yaşatmak ve yavaş yavaş tekrar hayata tutunmak, güzelleşmenin anahtarıdır.

Unutmayın, acı ne kadar büyük olursa olsun, insan ruhu her vakit bir ışık bulabilir. Ve o ışık, hem kendimiz hem de diğerleri için bir umut kaynağı olabilir.

Sevgiyle Kalın

Uzman Psikolog Serkan YÜKCÜ