Sosyal medyadan kalplere haklı serzeniş: İnsanlık olarak bir büyülü dokunuşa ihtiyacımız var!

Yaşamla buluştuğumuz an tanıştığımız birinci his olan sevgi, tahminen de bu hayatı manalı kılan en bedelli şey. Fakat günbegün artan hayat korkusu ve krizler nedeniyle sırf bir şeylere yetişme kaygısındayız. Bir toplumsal medya kullanıcısının “İnsanlık Olarak Bir Büyülü Dokunuşa Gereksinimimiz Var” başlıklı yazısı, toplumsal medyada ilgi odağı haline geldi.

Kalabalıklaşan kentler, ağır tempo, artan tahammülsüzlük, savaşlar ve patlak veren türlü krizler… Son yıllarda pek çok kişi için saf sevgi, yardımseverlik, haklının yanında durmak ve daha kacını bulmak zorlayıcı olabiliyor. Tüm bu karmaşanın içerisinde bazen bir umut ışığına tahminen de bir dokunuşa muhtaçlığımız var. 

Sosyal medyada bu mevzudan yana sıkıntı yanan bir toplumsal medya kullanıcısı, paylaşımıyla kalplere dokundu. “İnsanlık Olarak Bir Büyülü Dokunuşa Gereksinimimiz Var” başlıklı yazı, kısa müddette dikkat çekti. İşte, o satırlar…

“İNSANLIK OLARAK BÜYÜLÜ BİR DOKUNUŞA GEREKSİNİMİMİZ VAR”

“Son vakitlerde dünyayı yorulmuş bir çocuk üzere görüyorum. Yüzü toz içinde, avuçları yıpranmış, gözlerinde uykusuz bir yorgunluk olan çocuk.! Savaşların, hırsların, adaletsizliklerin, sevgisizliğin yükünü sırtlamış ve artık bir öykünün içinde kaybolmaya muhtaç. Halbuki evvelce bu türlü değildi. Beşerler bir masalın içinde üzere yaşardı. Gökten üç elma düşerdi, biri anlatana, biri dinleyene, biri de dünyayı biraz daha hoş kılmak isteyenlere… Artık ise herkes süratle koşturuyor, bir yerlere yetişmeye çalışıyor ancak neye, nereye? Gülümsemeler solmuş, sözler hoyratlaşmış, hayallerin yerini hesaplar almış. 

İnsanlık bir büyülü dokunuşa muhtaç dostlar! İçinde uygunluklar yeşeren bir masalın içine girmeli ve orada kaybolmalı ki, tekrar kendini bulabilsin. Tahminen bir ormanda yürüyüp kuşların fısıltılarını dinlemeliyiz. Tahminen bir deniz kıyısında dalgalara sırlarımızı anlatmalıyız. Ya da bir çocuğun gözlerinde kaybolup dünyayı onun üzere tekrar keşfetmeliyiz. Zira bazen bir masal, bin gerçeğin anlatamadığını söyler.

Durup bir düşünelim… Yaşadığımız dünya, kötülüklerin kazandığı, uygunların sustuğu, hoşlukların solduğu bir yer mi olacak? Yoksa bir şairin dizelerinde, bir çocuğun gülüşünde, bir dostun sıcak selamında hayat bulan büyülü bir yer mi? 

Seçim bizim.! Masal hala yazılabilir. Ve tahminen de o büyülü dokunuş, birbirimize uzattığımız sıcak bir eldir. Bir tebessüm, şefkatli bir kelam, bir düzgünlük tohumu… Gelin, hoş bir masalda kaybolalım. Tahminen de fakat bu türlü tekrar insan olabiliriz!”

https://twitter.com/fazilergut/status/1901876658522443974